w ostatniej świata ławce
obojętny znów sufituję
Wyrwany z białego światła
w którym znajdowałem nowe marzenia
uwalniające mnie z życiowej matni
idę z przymusu do zapisanej ściany
szukam w zapomnianym archiwum
odpowiedzi na indagację dydaktyka
przez brak skatalogowania zbiorów
otrzymałem chudą ocenę
Wracam w chmury mojego świata
marząc nie zostać obudzonym
Eh, no i się szkoła przypomniała... Wakacje są zdecydowanie za krótkie!
OdpowiedzUsuńA co do wiersza to jest taki... życiowy :)
Pozdrawiam
Ania