Porzucony znak drogowy

Pytania pod krzyżem - parafia pw. MB Królowej Meczenników w Bydgoszy

Zabieganie

Dzisiejszy świat zwariował

bo czyn wyprzedza myśl

która stała się jałowa

Na oślep i przeciw sobie

gnamy nieprzerwanie

ciasnymi uczuciami

na łańcuchu pogardy

Piękno świata niknie

gdy rutyna wypełnia czas

przeznaczony na poznanie

egzegezy do egzystencji

Tylko my zobaczymy ptaka na gałęzi

który szykuje się do pierwszego lotu

zaglądamy w zaułki powszechnych trosk

uśmiechamy się gdy

przeciwnik wbija nam nóż w plecy

Piła w barwach zimowej nocy (cz. 3)

Drzwi do serca

Wpatruje się w kartki kalendarza

Błądzę w dniach tygodniach i miesiącach

Szukam tego dnia w którym zobaczę

Oblicze Twej nieskończonej miłości do mnie

Wołam do Ciebie z otchłani czeluści mej duszy

By przemówić do serca Twojego głosem moich warg

Twoje usta delikatne jak skrzydła motyla skroplone poranną rosą

Twe włosy złociste jak łany zbóż które mijam co rano

Ciało twe obleczone w złotą suknię czułości

Oraz Twe oczy odbijające nieskończonym oceanem

Mnie stojącego u progu twego serca z bukietem czerwonych róż

Nawracajcie się

Popiół czyli nic

czyli spalone piękne marzenia

które dając odzew pragnieniu

nikną na czterdzieści dni

obleczone pokutnym fioletem

Proch w kolorze zmarłej pychy

pasterz zagubionych owiec nam sypie

na zmurszałe jak stare rytuały i emocje

głowy opadające w głębokim uniżeniu

Pomimo poczucia porażki

wreszcie odnajdujemy właściwą ścieżkę

Piła w barwach zimowej nocy (cz. 2)

Piękno w ramce

W zimowych zawirowaniach

przy mdłościach jesieni życia

niekiedy wschodzi błękitne niebo

gdy wiosna zimie wyrywa mgnienie

Przeszywające ciepło promyków słońca

przebija się przez nagie drzewo

które fascynuje jak pożółkłe zdjęcie

Promyczki brną w oczy wyczulone

na piękno skołatane refleksją

będące rozmyślaniem

nad pozornością skórki jabłka

Warto zatrzymać się na bezdrożu

zagubionego życia jak czas w labiryncie

aby móc zyskać nadzieję

która doda nam potrzebnych skrzydeł

Zgubione pejzaże sprzed oczu

nigdy już nie powrócą

i my stajemy się nieco mądrzejsi
o parę chwil skupienia