Zimowa elipsa

I

Gdy słońcu brakuje energii

na wzbicie się wysoko ponad utrapienia

garniemy do siebie smutek

bo na radość nie mamy czasu

gdy nawet kolory tracą barwę

II

Usmolone chłodem uczuć pragnienia

kamufluje biała śnieżność

zakrywająca to co było odkryte

odkrywająca to co zakryte

III

Spadziste dachy pokryte bielą

są dla nas jak wycieczka do Arktyki

niby czekaliśmy z utęsknieniem

ale znów mamy dosyć i czekamy

na konie z białymi grzywami

które wpadają na rozgrzaną

przez złocistą pomarańczę plażę

I tak toczymy się po elipsie

Kicz

Kolorami kiczu

pomalowane ściany zużytej codzienności

dwa jelenie na rykowiskowym ringu

patrzą w oczy kotom które wesoło mruczą

Tuż za murem zabluszczonym

wisi Grunwaldu znakomita reprodukcja

wyrwana z rąk zepsutej pamięci

która nie lubi naszych sukcesów

Kilka starych bram dalej

spoczywa pod korynckim filarem

ciosany kamień Anioła sztuki

którego palce zyskały chwałę

Drewniane podmurowane domy

niechętnie już opierają się

rdzy powietrza wypuszczonej

z betonowych pudeł

Na oceanie świata

znikną zaraz wyspy Apollina

Ponowna publikacja w gazecie "Victor gimnazjalista"

Zostałem ponownie wyróżniony w postaci druku mojego wiersza w gazecie „Victor gimnazjalista” w rubryce „Śliwki w kompocie” prowadzonej przez pana Ludwika Janiona. Zamieszczony wiersz to „Portrety”. Numer już archiwalny, bo z 24 października 2013. Z góry chciałbym, więc Państwa przeprosić za tak późną publikacje.

Publikację uznaję za kolejny sukces w mojej drodze w krainie poezji.

Ilustracje nad słoną wodą

 

Antidotum na głupotę

Głupotą imbecyli świat uwikłany

którzy sobą malują otoczenie

Skażenie do mogło i opanowało logikę tłumu

oporni zaraz zostaną pozbawieni praw

Jedynym słusznym antidotum

jest

rewolucja nad dyktatorem

Koniec podróży? A może początek?

Mowa fal, piasku i słońca

Trzy kwadranse cierpienia

Siedząc uwięziony na trzy kwadranse

w ostatniej świata ławce

obojętny znów sufituję

Wyrwany z białego światła

w którym znajdowałem nowe marzenia

uwalniające mnie z życiowej matni

idę z przymusu do zapisanej ściany

szukam w zapomnianym archiwum

odpowiedzi na indagację dydaktyka

przez brak skatalogowania zbiorów

otrzymałem chudą ocenę

Wracam w chmury mojego świata

marząc nie zostać obudzonym

Sobotnia elekcja

Ledwo się rozpoczęło – już skończyło

jednym dymem – pogodne chmury

Wybrano w pośpiechu

a może nie?

Wybrano właściwie

a może nie?

Wybrano z pokorą

a może nie?

Wybrano w kłamstwie prawdy

a może nie?

Wybrano dostojnie

a może nie?

Wybrano święcie

a może nie?

To w końcu – jak wybrano?

Pytanie pozostanie puste

odzew usłyszy gdy zapomni

A odpowiedź bez pytania jest lekceważeniem

Brzegiem morza zaklęte krajobrazy

Ubezwłasnowolnienie

ubezwłasnowolniony od własnej głupoty

zamknięty krążę szukając ideologii

która wskazałaby mi drogę

do zrozumienia siebie– Syzyfa pióra

„Cristiada” (film, 2012) – recenzja

  Cristiada to film nie tyle z nazwy religijny, a historyczny. Ogląda się go jednym tchem, wydarzenia nie nudzą, wiele momentów wzrusza.

   Produkcja opowiada historię prześladowania chrześcijan, gdy w latach 20. XX w. w Meksyku prezydent Calles zaczął restrykcyjnie egzekwować antyklerykalne prawa zapisane w Konstytucji. Obywatele zbuntowali się i zorganizowali ruch oporu. Skutkiem był wybuch rewolucji, której dowódcą został na prośbę Ligi na Rzecz Wolności Religii generał Enrique Gorostieta.

   Zaznaczę jeszcze, że wszystkie wydarzenia z filmu miały miejsce w rzeczywistości, tak samo osoby w nim ukazane żyły naprawdę. Niezwykle mocno odwzorowano detale historyczne takie jak msza w klasycznym rycie rzymskim, architektura, ubiory, kultura, zwyczaje...

   Na podziw zasługuje wielce odważna postawa chłopca Jose(czyt. Hose), który pomimo groźby śmierci wyznał wiarę w Jezusa - „Viva Christo Rey!”(Niech żyje Chrystus Król!) oraz księdza Christophera, który nie chciał się ukryć przed armią meksykańską i za wiarę zginął. Zaskakiwać może też stanowisko rebeliantów, którzy byli rozstrzeliwani przez wojsko, gdy do „kata” zwracali się słowami „Wybaczam Ci”. A jaką my bylibyśmy zdolni zapłacić cenę z wolność czy wiarę?

   Pominąć nie wolno nawrócenia przywódcy rewolucjonistów generała Enrique Gorostiety. Przed swoją ostatnią bitwą, czując swój koniec zażądał od kapłana spowiedzi. Zdążył pojednać się z Bogiem, a potem...

   Jest to, więc film godny polecenia każdemu bez względu na wyznanie, gdyż główne miejsce zajmuje walka o wolność.

***

Komentarz dodatkowy:

Film ten i tak jest dość poprawny politycznie, gdyż i tak kilka szczegółów zafałszowano. Cristeros nie zabijano tak honorowo jak na ekranie, a dokonywano na nich szczególnych tortur i tym doprowadzano do ich wykończenia. Mimo końcowego ułaskawienia rebeliantów jak się dowiadujemy wszystkich po cichu wyrżnęto. O tym się w filmie nie mówi.

Ocena: 3/5

0 – dno

1 – przeciętny

2 – warto zwrócić uwagę

3 – dobry

4 – bardzo dobry

5 – arcydzieło

Nagroda Specjalna w XX Tarnogórskim Konkursie Poetyckim im. ks. J. Twardowskiego

Otrzymałem nagrodę specjalną za wiersz „Świeca” w XX Tarnogórskim Konkursie Poetyckim im. ks. Jana Twardowskiego pod patronatem Burmistrza Tarnowskich Gór. Jako, że ze względu na duże oddalenie miejscowości, w której był organizowany nie mogłem się tam osobiście udać po odbiór nagrody. Przysłano mi ją więc pocztą. Oczywiście oprócz dyplomu otrzymałem jeszcze trzy książki: elegancką wersję „Pana Tadeusza” pióra Adama Mickiewicza, „Wielką Księgę Malarstwa” oraz tomik ks. Twardowskiego „Tylko miłość się liczy”. W paczce znajdowały się jeszcze almanachy pokonkursowe, w których wystąpiłem z nagrodzonym wierszem „Świeca” oraz płyta z muzyczną wersją wierszy Andrzeja Kanclerza(tamtejszego poety), który obchodzi trzydziestolecie pracy twórczej.