Koncert

Nurzam się w koncertowych nutach

cichych spokojnych z ciężarem przemyśleń

leczących rany jak feniks

burzących spiżowe mury ogrodów

Czas jakby tu nie istniał

- zatrzymał się w zachwycie

stracił chęć do poruszania

metalowym mięśniem wskazówki

Grający pierwsze skrzypce

niesamowicie tańczy smyczkiem

dzięki niemu usłyszałem

uświadamiający głos mych czynów

Ostatnia etiuda jak dzwon Zygmunt

- obwieszcza najgorsze

historia zmienia bieg

kończąc pewną epokę

Lubię chadzać na takie koncerty

z orkiestrą bez dyrygenta

do filharmonii wirtuozów

zielonego lasu