Latarnia świeci w czerń
na
pustą scenę o czarnym parkiecie
W
czerni wyrosło drzewo
po
chwili stało się zielone
Drzewo
rośnie
marszczy
się kora – nabiera wyrazu
nowe
liście już tak nie dziwią
gdy
stają się papierowe
Pod
scenę ciągną tłumy
mumifikują
każdy opadły liść
szukając
nieistniejących metafor
skupiając
się tylko na wyglądzie
Prawdziwi
widzowie
zostają
gdy z drzewa
opadną
ostatnie liście
Nie
pozwalają
im
uschnąć
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz